Η άνοια είναι ένα σύνδρομο, κατά το οποίο μειώνονται πολλές ψυχοδιανοητικές λειτουργίες όπως: μνήμη, σκέψη, προσανατολισμός, κατανόηση ακόμη και απλών εννοιών, εκτέλεση αριθμητικών πράξεων, γλώσσα και κρίση, χωρίς όμως διαταραχή της συνείδησης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μειώνονται πολλές από τις καθημερινές δραστηριότητες όπως το ντύσιμο, η προσωπική περιποίηση, η λήψη τροφής καθώς και οι σχέσεις και η επικοινωνία με άλλους ανθρώπους.

Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι το 10-15% των περιπτώσεων μπορεί να βελτιωθεί ή και να θεραπευτεί, καθώς οι συνθήκες που προκαλούν την άνοια είναι θεραπεύσιμες. Μερικές από αυτές τις συνθήκες είναι οι καρδιοπάθειες ή νεφροπάθειες, οι ενδοκρινικές διαταραχές (π.χ. υποθυρεοειδισμός), η κατάχρηση φαρμάκων αλλά και η κατάθλιψη.

Η άνοια στην τρίτη ηλικία επιβαρύνεται με την πάροδο του χρόνου, προκαλεί νοητική έκπτωση η οποία δεν αναστρέφεται και όσο αυξάνεται η ηλικία τόσο αυξάνεται η πιθανότητα να εμφανιστεί.

Είναι απαραίτητη η υποστήριξη του αρρώστου αλλά και του οικογενειακού του περιβάλλοντος. Επίσης, είναι σφάλμα να πιστέψει κανείς πως επειδή «ο άρρωστος δεν καταλαβαίνει τίποτα ούτως ή άλλως» δεν χρειάζεται συναισθηματική υποστήριξη. Εξίσου το οικογενειακό περιβάλλον χρειάζεται συναισθηματική υποστήριξη, καθώς συχνά μπορεί να προκύψουν συναισθήματα απογοήτευσης, θυμού και επιθετικότητα.