Ο χρόνιος πόνος μπορεί να είναι ήπιος ή βασανιστικός, στιγμιαίος ή συνεχής, από απλά ενοχλητικός μέχρι και να οδηγεί σε πλήρη ανικανότητα. Στα άτομα που πάσχουν από μακροχρόνιους πόνους, τα κέντρα του πόνου παραμένουν ενεργά στο νευρικό σύστημα για μήνες ή ακόμη και χρόνια. Αυτό έχει αντίκτυπο τόσο σωματικό όσο και ψυχολογικό στον πάσχοντα.

Οι πιο κοινές πηγές χρόνιου πόνου είναι από πονοκεφάλους, πόνο στις αρθρώσεις, πόνο από τραυματισμό και πόνους στην πλάτη. Άλλα είδη μακροχρόνιου πόνου αποτελούν η τενοντίτιδα, το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα και πόνοι που επηρεάζουν συγκεκριμένα μέρη του σώματος, όπως ώμους, λεκάνη, και το λαιμό. Ένας γενικευμένος μυϊκός ή νευρικός πόνος μπορεί επίσης να εξελιχθεί σε μια χρόνια κατάσταση.

Το συναισθηματικό φορτίο του χρόνιου πόνου μπορεί να κάνει τον πόνο δραματικά χειρότερο. Άγχος, στρες, κατάθλιψη, θυμός και κούραση εναλλάσσονται το ένα μετά το άλλο, δυσχεραίνοντας την κατάσταση ακόμη περισσότερο. Επειδή ο χρόνιος πόνος συνδέεται τόσο με το μυαλό όσο και με το σώμα ενός ατόμου, για μια αποτελεσματική θεραπεία απαιτείται να αντιμετωπιστούν και οι ψυχολογικές καθώς και οι φυσικές πτυχές της κατάστασης.