Η σχιζοφρένεια είναι μια ψυχική νόσος, στην οποία το άτομο αντιμετωπίζει προβλήματα στην αντίληψη της πραγματικότητας. Το άτομο απομακρύνεται από την πραγματικότητα και ζει σε έναν φανταστικό κόσμο. Συνήθως έχει παραληρητικές ιδέες, δηλαδή πιστεύει σε παράλογα πράγματα και έχει ψευδαισθήσεις, αντιλαμβάνεται αισθήσεις οι οποίες δεν υπάρχουν.

Συνήθως τα συμπτώματα ενός ασθενή με σχιζοφρένεια αναφέρονται είτε σε έντονη αύξηση είτε σε έντονη μείωση φυσιολογικών λειτουργιών. Για παράδειγμα, η έλλειψη περιποίησης του εαυτού και της υγιεινής φροντίδας, η απομάκρυνση από φίλους και/ή συγγενείς αναφέρονται στη μείωση συμπεριφορών που ένας φυσιολογικός άνθρωπος εμφανίζει καθημερινά . Από την άλλη, οι ψευδαισθήσεις, οι παραληρητικές ιδέες, η περίεργη συμπεριφορά (στο ντύσιμο, στην εμφάνιση, αντικοινωνική συμπεριφορά με επιθετικότητα και ευερεθιστότητα) και η διαταραχή στην σκέψη (αυτιστική, ακατανόητη, παράλογη σκέψη και ασυναρτησία) αναφέρονται σε αύξηση ή διαστρέβλωση φυσιολογικών λειτουργιών.

Υπάρχουν δυο κύριοι τύποι σχιζοφρένειας:

Οξεία σχιζοφρένεια, η οποία είναι σύντομης διάρκειας, τα συμπτώματα είναι αρκετά και εμφανίζονται σε μικρό χρονικό διάστημα γι’ αυτό και η διάγνωση και η θεραπεία είναι πιο εύκολες. Το πιο συχνό σύμπτωμα είναι οι παραληρητικές ιδέες. Οι παραληρητικές ιδέες είναι παράλογες ή λανθασμένες αντιλήψεις του ασθενή, μπορεί να έχουν διάφορα θέματα, π.χ. ιδέες μεγαλείου ή δίωξης (ότι άλλοι άνθρωποι θέλουν το κακό του ασθενή). Σε αυτόν τον τύπο, τα περισσότερα συμπτώματα αναφέρονται στις διαταραχές του περιεχομένου της σκέψης (παραληρητικές ιδέες), της αντίληψης (ψευδαισθήσεις), του λόγου και της επικοινωνίας (ασυνάρτητος λόγος) και του ελέγχου της συμπεριφοράς ( αποδιοργανωμένη συμπεριφορά) .

Χρόνια σχιζοφρένεια, η οποία είναι μακράς διάρκειας, παρουσιάζεται σιγά σιγά και είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί, καθώς ενώ υπάρχει έκπτωση στην λειτουργικότητα του ατόμου τα συμπτώματα δεν είναι αρκετά ώστε να γίνει η διάγνωση της ασθένειας. Στην χρόνια σχιζοφρένεια κύριο ρόλο κατέχουν συμπτώματα που περιλαμβάνουν διαταραχές στο εύρος και την ένταση του συναισθήματος (το άτομο μπορεί να εμφανίζει πολύ έντονα ή καθόλου συναισθήματα) ,στην παραγωγή του λόγου (το άτομο να μιλάει ακατάληπτα ή να μη μιλάει καθόλου)  και στον τρόπο εκδήλωσης της  συμπεριφοράς (το άτομο μπορεί να αρνείται να κινηθεί).